بررسی داستان کوتاه مادموازل کتی، اثر میترا الیاتی از منظر روایت شناسی متن

در حوزه­ی پژوهش­های ادبی، نقد مضمونی یک اثر همواره مورد توجه منتقدان بوده است. اما به تدریج در قرن بیستم، با پیدایش ادبیات مدرن و بعضاً پسامدرن فرم بیان و روایت پیچیده­تر از پیش می­شود. این تغییر در ساختار، توجه منتقدان را به فرم و مکانیسم نوشتار مخصوصاً نحوه­ی روایت در آثار ادبی جلب می­کند. ژرار ژنت، از جمله منتقدانی است که در حوزه­ی روایت­شناسی متن، با تکیه بر مفاهیمی نظیر زمانمندی در داستان و زمان­پریشی به بررسی مکانیسم روایی می­پردازد. اما این سوال همواره مطرح می­شود که آیا نگاه ساختاری به داستان، ما را از مضامین و محتوای آن غافل می­سازد؟ در این مقاله تلاش کرده­ایم تا با به­کارگیری نظریه­ی ژنت در زمینه­ی زمان و زمان­پریشی در روایت، داستان کوتاه مادمازل کتی نوشته­ی میترا الیاتی را بررسی کنیم و طرح کلی از روابط زمانی در عناصر این داستان و زمان­پریشی آن را ارائه دهیم. به علاوه، در ضمن بررسی روایت­شناسی ساختگرا در این داستان، به شناختی مضمونی از اثر نیز دست یافتیم که می­تواند پاسخی بر پرسش نخستین باشد.